Vannacht was het erg warm, maar buiten regende het dus ik was erg blij dat ik niet gegokt had op de tent (deze rust nu in vrede).
Ik dacht nog even voor het ontbijt mijn tassen op de fiets te laden, maar eenmaal beneden bleek ik een lekke achterband te hebben. Er zat een flinke houtsplinter in die er maar moeilijk uit ging.
Na het verwisselen van de binnenband zag ik dat het kevlar op een andere plek naar buiten kwam. De band heeft toch zijn meerdere moeten erkennen in de Duitse wegen en paden. Op zich viel er nog op te rijden, maar ik besloot geen risico te nemen en bij de plaatselijke fietsenmaker een nieuwe te kopen.
Deze bleek het tegenovergestelde te zijn van mijn nieuwe favoriete fietsenmaker in Holten, want ik mocht niet eens een pomp lenen. Wat een stuk chagrijn was dat. En haar man ook.
Uiteindelijk lukte het ook met het minipompje dat ik mee heb, maar het had zeker 10 à 15 minuten kunnen schelen.
Achteraf was ik heel blij dat ik geen risico had genomen, want vandaag heb ik bij elkaar een kleine 30 kilometer door bos gereden zonder ook maar iets tegen te komen. Deze bossen zijn wel wat anders dan de Veluwe. Gelukkig waren er geen beren op de weg.
De bossen werden afgewisseld met dorpjes waar niets te doen was. Vaak zelfs geen bakker te bekennen. De oost-Duitse gezelligheid was compleet toe ik Brandenburg in reed. Het centrum is wel leuk, maar de buitenwijken zijn vreselijk.
Via internet had ik al een trekkershut in Brandenburg geboekt via internet, maar ik wilde een no-show doen en kijken of ik Potsdam kon halen.
Echter kreeg ik vannacht behoorlijk last van mijn knie en met alle band-perikelen heb ik toch besloten in Brandenburg te stoppen. Zo’n kort ritje is ook wel een leuke afwisseling.
De trekkershut is op een jachthaven. Bij het aanmelden deden ze heel spastisch over een mondkapje, maar ze kunnen beter naar de algehele hygiene kunnen kijken van het sanitair en het beddengoed, want ik denk niet dat Corona zich hier waagt. Ik slaap vannacht lekker in mijn eigen slaapzak op mijn eigen opblaasbare kussen.
Anyways… Morgen is het als het goed is zover. Nog 110 kilometer wegtrappen en dan ben ik er gewoon! Uiteraard eerst maar even doen, maar toch…
Thanks voor je donatie Muriel 😘